Nu we toch in Oudenaarde zijn en het weer ons na een regenbui afwisselend op een mooie wolkenlucht met zonnige partijen trakteert, wandelen we na ons Stadhuisbezoek richting OLV van Pamelkerk.
Aan de ingang staat de poortwachter van dienst, een vrijwilliger zoals dat op de meeste plaatsen is, goddank bestaat en mogelijk ook blijft, wil men van een mooi aanbod aan erfgoed dat ons klein landje rijk is, genieten en bezichtigen.
De aanwezige pretlichtjes in de ogen van de poortwachter, geven mij de intentie of is het penitentie - dat de man blij is met bezoek en ik zie dat meteen als een positieve vrijgeleide tot dat de man ons vraagt wat wij dan wel komen doen in zijn kerk. Een omslachtige vraag die bij mij inslaat als een bom gezien onze drapering om nek en flank met camera en éénpoot die enigzins mee geven en dat zonder voorafgaande kennis van zaken, wij gewoon fotomaniakale bewonderaars zijn van o.a. kerken.
Was het nu ons zwaar cameragedrag dat de man met de schrik om het lijf joeg, .. of misschien zijn gehaaide nieuwsgierigheid die hem parten speelde, .. of was de man gewoon blij met ons fris getater en bezoek .. We zijn er nog steeds niet goed achter, maar we gaan voor de laatste opsomming.
Was het nu ons zwaar cameragedrag dat de man met de schrik om het lijf joeg, .. of misschien zijn gehaaide nieuwsgierigheid die hem parten speelde, .. of was de man gewoon blij met ons fris getater en bezoek .. We zijn er nog steeds niet goed achter, maar we gaan voor de laatste opsomming.
Na een lang kort verhaal dat we van het verre Limburg komen dwarrelen, onze stempel achter laten door het tappen van een ouwe Moeboutou mop uit het verre Congo en zijn oneliner:'Bonjour Micro' én dat wij na een onvergetelijk bezoek aan het prachtige Stadhuis van Oudenaarde en de Walburgakerk het echt niet zien zitten om huiswaarts te keren zonder een bezoek aan de mooie Pamelkerk, tovert dit een mooie glimlach op zijn gezicht en anticipeert hij meteen met een onvergetelijk: ' Is 't waar..?'
Wandel even mee.
