Voorbije zondag was een echte strooptocht op gebied van digitaal kerkbezoek .. Het weer de voorbije week leek ziekjes, zelfs een beetje apathisch en allesbehalve denderend met zijn tomeloze nattigheid en veel te lage temperaturen voor de tijd van het jaar. Wij noteren zaterdag 27 augustus, anno 2011 des Heeren.
'Ach', ageert mijn zusje 't is niets anders dan godgeklaag, wij moeten dringend op kerkbezoek', zoiets vraagt onmiddellijk een expliciete gezonde bodylanguage van mijnentwege met een 'thumb up', een brede 'smile' en de alom bekende 'knipoog'. Dit keer geen vogelgepik in het verre Limburg en wij dus op aanvraag van mijn zusje, richting Oudenaarde.
Aan gekomen, gepantserd met de camera in de aanslag? hollen de Alpenzusjes richting Walburgakerk aan de Markt in Oudenaarde. Als een volleerd kenner bewonderen we meteen deze gotische kerk in al haar pracht en praal, waar op dat moment een mooie verzorgde tentoonstelling van het Davidsfonds: 'Heden ik, morgen jij' loopt.
Mijn persoonlijke interesse gaat vooral uit naar de architectuur, de prachtige zuilen, de speciale geur van antiekwas vermengd met wierook en een intieme stilte die je alleen in kerken vaak tegen komt.
Ons digitaal hartje dat een tikje sneller slaat bij ieder gekend en ook herkenbaar afdrukgeluidje van onze camera, stopt bruusk wanneer een man ons vriendelijk verzoekt de kerk te verlaten .. Hoezo een kerk verlaten, iets wat moeilijk te rijmen valt wanneer de adrenaline door je aders stuwt bij het plegen van je verwoede hobby. De man legt uit dat de kerk om 14:00u terug zijn deuren opent. Nou denken wij, 2 uur pauze tja, het is niet anders, dus besluiten we van een hapje te eten.
Klokslag 14:00u STIPT staan wij terug aan de Walburgakerk maar helaas, aan een gesloten deur. Sipper dan sip en met een krampachtig ongeloof van 'hoe kan dat nu?' terwijl wij eerder al lachend intiem onder moeders paraplu een fikse regenbui hadden getrotseerd met de goede gedachte dat dit zeer zeker een boodschap van bovenaf zou wezen zodat wij 'ver- hernieuwd en gezegend' terug het huis Gods konden betreden ..
Om 14:18u gingen dan toch de deuren terug open en werd het wachten meer dan rijkelijk beloond.
Klokslag 14:00u STIPT staan wij terug aan de Walburgakerk maar helaas, aan een gesloten deur. Sipper dan sip en met een krampachtig ongeloof van 'hoe kan dat nu?' terwijl wij eerder al lachend intiem onder moeders paraplu een fikse regenbui hadden getrotseerd met de goede gedachte dat dit zeer zeker een boodschap van bovenaf zou wezen zodat wij 'ver- hernieuwd en gezegend' terug het huis Gods konden betreden ..
Om 14:18u gingen dan toch de deuren terug open en werd het wachten meer dan rijkelijk beloond.
Wandel even mee.
Monique, Ik ben geboren in Oudenaarde en ik ken die kerken dus goed. Hele mooie foto's heb jij daar van gemaakt zeg !
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Marijke.
Dankjewel Marijke. Een selectie maken bleek moeilijker dan ik dacht, maar dit zijn ze dan toch geworden ;)Je kan ze hier ook vrij groot bekijken, wat op Netlog natuurlijk niet kan. Vandaar deze site. Vooral bedankt voor je positieve comment, want dat mis ik nog wel eens. Denkelijk zitten heel wat mensen met een fikse drempelvrees om een kleine reactie achter te laten .. TX !!
BeantwoordenVerwijderenGids Malou leidde mij met haar vertelkunst naar jouw blog. Haar enthousiasme kennende zal het je niet verwonderen dat mijn verwachtingen hooggespannen waren. Niet altijd een goeie start. Maar in dit geval: ... wow, wow! WOW! Wat heb jij een schitterend gevoel voor compositie en je lens lijkt helemaal te snappen wat je ogen zien.
BeantwoordenVerwijderenHet vrolijk getaterde reisverslag van je zus voegt nog een dimensie toe. En een glimlach op mijn gezicht!
I'll be back!
Inge