OUDENAARDE - STADHUIS BEZOEK

Tijdens ons bezoek aan Oudenaarde kon een bezoek aan het mooie Stadhuis zeker niet ontbreken. Verder kan ik jullie verzekeren dat het 'meer' dan de moeite loont en al helemaal wanneer jullie dezelfde  gids te beurt zou vallen die wij mochten ervaren ..

Didier, kent als geen ander de historiek van Oudenaarde, gekend van haar wandtapijtenproductie. In de lakenhal  toont Vera Vermeersch (tot eind oktober 2011) een 20-tigtal tapijten, één voor één kunstwerken, ontworpen door vooraanstaande kunstenaars.

Wij waren echter heel erg benieuwd naar de tentoonstelling van de Zilvercollectie De Boever - Alligoridès. Oké, dit is meer dan een mond vol zal U denken, maar dat kan ook niet anders gezien het ruime aanbod van collectiestukken van bijzonder absoluut topniveau. Wil U dit van dichtbij bewonderen moet U dringend naar Oudenaarde.

Inmiddels onze vermeende dank aan Didier Descamps voor zijn bewonderenswaardige en nog meer zijn boeiende vertelkunst. Wij staken er heel wat van op!

Wandel even mee voor een kort bezoek.

 

OUDENAARDE - OLV van PAMELKERK

Nu we toch in Oudenaarde zijn en het weer ons na een regenbui afwisselend op een mooie wolkenlucht met zonnige partijen trakteert, wandelen we na ons Stadhuisbezoek richting OLV van Pamelkerk.

Aan de ingang staat de poortwachter van dienst, een vrijwilliger zoals dat op de meeste plaatsen is, goddank bestaat en mogelijk ook blijft, wil men van een mooi aanbod aan erfgoed dat ons klein landje rijk is, genieten en bezichtigen.

De aanwezige pretlichtjes in de ogen van de poortwachter, geven mij de intentie of is het penitentie - dat de man blij is met bezoek en ik zie dat meteen als een positieve vrijgeleide tot dat de man ons vraagt wat wij dan wel komen doen in zijn kerk.  Een omslachtige vraag die bij mij inslaat als een bom gezien onze drapering om nek en flank met camera en éénpoot die enigzins mee geven en dat zonder voorafgaande kennis van zaken, wij gewoon fotomaniakale bewonderaars zijn van o.a. kerken. 
Was het nu ons zwaar cameragedrag dat de man met de schrik om het lijf joeg, .. of misschien zijn gehaaide nieuwsgierigheid die hem parten speelde, .. of was de man gewoon blij met ons fris getater en bezoek .. We zijn er nog steeds niet goed achter, maar we gaan voor de laatste opsomming. 

Na een lang kort verhaal dat we van het verre Limburg komen dwarrelen, onze stempel achter laten door het tappen van een ouwe Moeboutou mop uit het verre Congo en zijn oneliner:'Bonjour Micro' én dat wij na een onvergetelijk bezoek aan het prachtige Stadhuis van Oudenaarde en de Walburgakerk het echt niet zien zitten om huiswaarts te keren zonder een bezoek aan de mooie Pamelkerk, tovert dit een mooie glimlach op zijn gezicht en anticipeert hij meteen met een onvergetelijk: ' Is 't waar..?'

Wandel even mee.

  

OUDENAARDE - WALBURGAKERK

Voorbije zondag was een echte strooptocht op gebied van digitaal kerkbezoek .. Het weer de voorbije week leek ziekjes, zelfs een beetje apathisch en  allesbehalve denderend met zijn tomeloze nattigheid en veel te lage temperaturen voor de tijd van het jaar. Wij noteren zaterdag 27 augustus, anno 2011 des Heeren.

'Ach', ageert mijn zusje 't is niets anders dan godgeklaag, wij moeten dringend op kerkbezoek', zoiets vraagt onmiddellijk een expliciete gezonde bodylanguage  van mijnentwege  met  een 'thumb up', een brede 'smile' en de alom bekende 'knipoog'.  Dit keer geen vogelgepik in het verre Limburg en wij dus op aanvraag van mijn zusje, richting Oudenaarde.

Aan gekomen, gepantserd met de camera in de aanslag? hollen de Alpenzusjes richting Walburgakerk aan de Markt in Oudenaarde. Als een volleerd kenner bewonderen we meteen deze gotische kerk in al haar pracht en praal, waar op dat moment  een mooie verzorgde tentoonstelling van het Davidsfonds: 'Heden ik, morgen jij' loopt.

Mijn persoonlijke interesse gaat vooral uit naar de architectuur, de prachtige zuilen, de speciale geur van antiekwas vermengd met wierook en een intieme stilte die je alleen in kerken vaak tegen komt.

Ons digitaal hartje dat een tikje sneller slaat bij ieder gekend en ook herkenbaar afdrukgeluidje van onze camera, stopt bruusk wanneer een man ons vriendelijk verzoekt de kerk te verlaten .. Hoezo een kerk verlaten, iets wat moeilijk te rijmen valt wanneer de adrenaline door je aders stuwt bij het plegen van je verwoede hobby. De man legt uit dat de kerk om 14:00u terug zijn deuren opent.  Nou denken wij, 2 uur pauze tja, het is niet anders, dus besluiten we van een hapje te eten.  


Klokslag 14:00u STIPT staan wij terug aan de Walburgakerk maar helaas, aan een gesloten deur. Sipper dan sip en met een krampachtig ongeloof van 'hoe kan dat nu?' terwijl wij eerder al lachend intiem onder moeders paraplu een fikse regenbui hadden getrotseerd met de goede gedachte dat dit zeer zeker een boodschap van bovenaf zou wezen zodat wij 'ver- hernieuwd en gezegend' terug het huis Gods konden betreden .. 
Om 14:18u gingen dan toch de deuren terug open en werd het wachten meer dan rijkelijk beloond.

Wandel even mee.

INTERLUDIUM ..

Enkele losse beelden van de voorbije zondag tijdens het bewonderen van Limburgs landschap ..